De grote glimlach op het gezicht van mensen, groot en klein, rijk en arm, van hoog naar laag in de hiërarchie van het land of bedrijf waar ze vandaan komen. Waarom ze glimlachen.... Omdat ze een Klompenmaker aan het werk zien. Bij het demonsteren van het vak klompen maken ziet men nooit een verveeld gezicht. Klompen. Buitenlanders zijn er gek op. Het ontvangen van klompen, als draagklomp of als souvenir, wordt zeer gewaardeerd.
Imago
Onlangs vroeg ik mijn dochter van 14 jaar wat zij van klompen vind. Ze kijkt me aan alsof ik niet meer van deze wereld ben. Totaal achter loop. Om te eindigen met de woorden: suf en oudbollig. Nu neem ik haar regelmatig mee naar het buitenland en stel haar een tweede vraag. Wat denk jij wat buitenlanders van klompen vinden. Met een enthousiaste blik zegt ze dat buitenlanders klompen HELEMAAL TE GEK VINDEN. Ze weet dit. Ze heeft het persoonlijk vaak meegemaakt. Wat concludeer ik hieruit. De klompen zijn nog steeds een pracht van een product. Alleen de Nederlanders zelf zijn dit vergeten. Daar wil ik actief wat aan gaan doen.
Zijn klompenmakers in de toekomst nog nodig.
Ja. Deze zijn heel hard nodig. En weet u waarom. Omdat wij als Nederlanders GELD KUNNEN VERDIENEN aan de klompenmaker. De klomp en de klompenmaker zijn een ICOON VAN NEDERLAND. De Nederlandse overheid, en vele andere bedrijven en organisaties, zetten klompenmakers in bij ontvangsten en bij presentaties. Zowel in binnen als buitenland. En altijd, werkelijk altijd, waarderen de buitenlandse gasten dit zeer. Maar dan moeten ze er wel zijn, deze klompenmakers. Op dit moment zijn er nog maar VIJFENTWINTIG actieve AMBACHTELIJKE KLOMPENMAKERS over. En daarvan zijn er vijf jonger dan veertig jaar.
Ook voor de Nederlander
Maar ook voor de Nederlanders zijn klompenmakers nodig. Klompen zijn een deel van Nederland. Een deel van onze culturele geschiedenis. Het mag niet zo zijn dat we dit vak alleen nog maar kennen van oude films, foto's, en verhalen. En als het aan mij ligt zullen klompenmakers kinderen op scholen gaan vertellen over hun vak. Ze laten stil staan bij al die klompenmakers die in en rond de plaats waar ze wonen, hebben gewerkt. Ze vertellen dat je nooit koude voeten hebt in klompen. Nooit zweetvoeten. En hoe snel je ze uit en aan kunt doen als ze spelen in de tuin. Er voor zorgen dat ons cultureel erfgoed levend blijft. Maar dan moeten er wel nieuwe klompenmakers bijkomen.
